Veere Dronk

De Hooizolder

 

De Hooizolder

Grindweg 6
4361 SL Westkapelle

0118 561 632
info@dehooizolder.nl
Website
Facebook

Drinken
Discotheek

Westkapelle
Grindweg

 

Een discotheek die sinds mei 1972 is gelegen aan de Grindweg 6 in Westkapelle.

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op De_Hooizolder/fotos.

  • Optreden Divine in de Hooizolder, 1983

  • De Hooizolder in 1985. Met Bert Damen, Jan Verkleij, Henk Daalhuizen, Ad de Craene en Arno De Bliek

  • Een artikel over de opening van De Hooizolder (met verkeerde titel) in de PZC van 20 mei 1972


Geschiedenis

1972
 J. Boone

In mei 1972 opende Jacques Boone, die toen al een aantal horecagelegenheden op Walcheren bezat, de Hooizolder aan de Grindweg in Westkapelle. Voordat De Hooizolder een horecagelegenheid was, was het een agrarisch bedrijf. Toentertijd eigendom van Cornelis van Sluijs en Neeltje van Sluijs – Melis.

1976
 Frank Versluys en Pol Aertssen

In 1976 nemen Frank Versluys en Pol Aertsen De Hooizolder over van J. Boone, onder de naam Frapo BV. Het duo zou later nog meer zaken op Walcheren exploiteren, zoals Discotheek Cosmo en café Frapo's in Vlissingen.

2006
 Martin van Oeveren

Martin van Oeveren nam de Hooizolder in oktober 2006 over van Frapo's en verbouwde de zaak in 2007. Van Oeveren is ook eigenaar van Trinity in Renesse. In november 2013 zag van Oeveren zich genoodzaakt De Hooizolder te sluiten, omdat de zaak niet meer zou voldoen aan de eisen van de gemeente...

2014
 Ruud van Houten, Remco den Ouden en Marijn Riemens

De zakenpartners Ruud van Houten, Remco den Ouden en Marijn Riemens hebben icm Pandeigenaar Heineken onder de naam "SSG Horeca Exploitaties BV" onderdeel van de Support Service Group BV de Hooizolder nieuw leven ingeblazen en dit vanaf medio juni 2014. Voornu zullen wij de exploitatie voortzetten zolang de herontwikkeling niet is ingezet.

Naamgeving

Bijzonderheden

Mooie verhalen

Herinnering van Petra

De Hooizolder ging al om 21.00 uur open . We gingen vaak met de laatste bus van de Loskade in Middelburg die kant op. En van te voren je vervoer naar huis regelen, zodat je met een paar man een taxibusje naar huis kon (de Hooizolderbus was nog niet uitgevonden). De dansvloer was klein, met wagenwielen er om heen. Een klein trappetje naar boven, waar een kleine bar was met een paar (6 ?) barkrukken. De trap was zo smal, dat je moeite moest doen om elkaar te laten passeren. Na de verbouwing van ongeveer 1982, was er opeens een grote verlichte dansvloer. Je had (zwart/witte) pasjes nodig om binnen te komen. Ook was er opeens een hele grote bar boven en 2 megatrappen om daar te komen. Af en toe zijn we op zondagmiddag naar optredens geweest. De gele muntjes kostten 2 gulden. Later kwamen er de zwarte Frapo muntjes, die 2 gulden 50 kostten. In de zomer van 1983 verruilde ik de Hooi voor American.

Nog één keer naar 'De Hooi'

Uit de PZC-rubriek Barcodes van 20 juni 2014:

Toen de Gemeente Veere vorig jaar november bekendmaakte dat discotheek De Hooizolder in Westkapelle voor onbepaalde tijd werd gesloten regende het reacties van Walchenaren op het web. Dat had meer te maken met nostalgie dan met een actueel gemis; het gros van de reacties verwees naar het verleden. Het leek wel alsof iedereen tussen de 18 en 65 ooit minstens één mooie avond of zomer in de dancing beleefde. Al die reacties bevestigden wat iedereen eigenlijk al lang wist: De Hooizolder was een begrip, ook buiten de provincie. Sinds de opening van de zaak in 1972 brachten duizenden jongeren vanuit heel Nederland en Duitsland er hun vakantieavonden door, wat ook weer een aanzuigende werking had op feestminnende Zeeuwen. Het was misschien juist wel die rol als toeristische trekpleister die 'De Hooi', zoals veel bezoekers de discotheek liefkozend noemden, onvergetelijk maakte.

Ik ben benieuwd of die grote groep Walchenaren er zoveel jaar na dato voor voelt om het jeugdhart nog één keer op te halen. Eerder deze maand maakte de nieuwe eigenaar Support Service Group uit Goes bekend dat het pand aan Grindweg 6 vanaf juli nog een laatste zomer als discotheek zal fungeren; daarna zal het worden verbouwd tot een onbekend soort dagattractie. Hoe andere mensen erover denken weet ik niet, maar toen ik dat nieuws las was mijn eerste reactie "da's een mooie kans om alsnog fatsoenlijk afscheid te nemen". Niet veel later hoorde ik mezelf in het café de belangstelling polsen voor het charteren van een discobus, in de jaren '90 hét vervoermiddel voor 'een avondje Hooi'. Daar hadden de meesten wel oren naar. Het grappige daarbij was dat iedereen die avond dan wel graag zou beleven zoals toen. In mijn geval en veel van mijn leeftijdsgenoten komt dat neer op de periode tussen 1988 en 1994.

Het was overigens niet zo dat onze avonden veel om het lijf hadden. Ik werkte voor een strandpaviljoen bij Dishoek en stapte na het werk meestal daar, bij de camping, op de discobus. M'n makkers ontmoette ik dan bij de Hooizolder. Het 'feesten' kwam meestal neer op veel biertjes bestellen en uren turen naar het vrouwelijk schoon op de dansvloer. We deden alleen actief mee als de band 'Fragment' speelde, die uitblonk in covers van Rod Stewart en The Isley Brothers (Shout!). Daar ging de tent altijd helemaal op los, iedere avond weer. Natuurlijk hoopten we op zulke avonden ook altijd iemand te versieren, maar dat gebeurde maar zelden. Bij het vaste afsluitnummer van Het Goede Doel, 'Alles Geprobeerd', dropen wij meestal af naar snackbar 'De Hooivork'. Wie niet zoenen mag kan maar beter wat eten tenslotte.

Is het gek dat we toch nog eens terug willen naar die tijd? Misschien wel, maar wij vinden van niet. Het was fantastisch immers! Nog één keer willen we luidkeels meezingen, met Henk Westbroek en consorten, juist daar: "Ik heb geen afscheid durven nemen, want afscheid nemen dat doet pijn".

En dan rap om een broodje frikandel.

Externe links

Bronnen