Veere Dronk

In 1461 stelde Hendrik van Borsele de orde van de Clarissen het klooster aan de Veerseweg tussen Veere en Zanddijk (het stond buiten de Zanddijksepoort) ter beschikking. Zoals te doen gebruikelijk in die tijd beschikte ook het Clarissenklooster - in de volksmond Nazareth genoemd - over een herbergfunctie. De arme kloosterzusters die anders niet en hebben wairop leven dan den aelmoessen ende caritate van den goeden luyden waren veelal aangewezen op donaties. Zo kreeg het klooster bijvoorbeeld maandelijks uit het bieraccijns 8 vaten bier vergoed - dit werd later omgezet in een jaarlijks bedrag van 150 pond Vlaams. In 1557 is Adriaan van den Hert rector van het Clarissenklooster en op 8 maart van dat jaar dient hij een aanklacht in bij het Veerse gerechtshof tegen Jacob Alleman uit Mechelen. Van den Hert vond dat Alleman het klooster slecht smakend bier had geleverd - toen de Clarissen ervan hadden geproefd, verklaarden ze unaniem dat het meer water dan bier was. Na 1568 maakten de kloosterzusters het hoeden en kransen voor het sacramentsgilde (wijn- en biertappers) die gebruikt werden bij het jaarfeest van het gilde - het klooster ontving hiervoor jaarlijks een zak tarwe. De stad Veere steunde de Clarissen door, naast giften, maaltijden te laten verzorgen in de gastenzaal van het klooster. De Clarissen genereerden ook inkomsten door het verrichten van diensten voor het ertegenover staande gasthuis - zo leverden ze in 1572 brood en wijn voor de mis in de gasthuiskerk en reinigden en repareerden ze misgewaden. In dat jaar vertrekken de Clarissen naar Brabant en wordt het klooster vernietigd door een brand.