Veere Dronk

Verenigingsgebouw Koudekerke

 

Verenigingsgebouw Koudekerke

Dorpsplein 30
4371 AC Koudekerke

Drinken
Clubhuis

Koudekerke
Dorpsplein

De Hoop (2)

 

Een verenigingsgebouw op het Dorpsplein (huidige nummers 30-32) te Koudekerke - een opvolger van De Hoop (2).

Geschiedenis

1959
 Hervormde Kerk

In 1959 schenkt Maatje Roose voormalige herberg De Hoop op het Dorpsplein in Koudekerke aan de Hervormde Kerk en deze opent in oktober een jeugdhonk dat tevens dienst doet als verenigingsgebouw voor het dorp. Er worden verschillende activiteiten in het verenigingsgebouw georganiseerd zoals vergaderingen, bruiloften, partijen, toneelvoorstellingen, maar er zijn in de jaren '60 ook optredens van popgroepen. In 1984 betrekt Koudekerke het nieuwe verenigingsgebouw De Couburg.

Foto's


Naamgeving

Bijzonderheden

Mooie verhalen

Op de plof naar Cuby

Eind jaren '60-begin jaren '70 waren de kroegen nog niet echt dik gezaaid in de Walcherse dorpen, maar ieder dorp had wel een verenigingsgebouw waar je, naast een biertje, voor een handje en een kusje terecht kon en als je mazzel had volgde er een staande voortzetting tegen een blinde muur. Middelburgse joengers als ik maakten de verenigingsgebouwen frequent onveilig en wijze moeders hielden daarom hun dochters veilig binnen. Per Puch of Tomos sloegen we - ondergetekende en o.a. Bennie Vriesman (later Dangeroe in Middelburg), Haagse Marius de Pauw (later 't Pakhuis in Middelburg]), Leo Hageman, Jacco Kieviet en Rob Spaanderman - wild om ons heen om de meisjes te imponeren. We huldigden allemaal het standpunt beter langharig dan kortzichtig, reden op een opgevoerde plof (brommer voor de kleinburger) en droegen bij voorkeur Peruvaanse legerlaarzen van het Waterlooplein, een spijkeruniform en bij heftige koude Afghaanse- of lange jassen van Loe Lap. Het verenigingsgebouw in Koudekerke was een vaste hangout omdat we daar vaak verbroederden met meisjes van het Middelburgse CSW alwaar het goddelijke odium Ken Hem in al uw wegen een muur van de aula sierde. Die hem was voor ons toenmalig CSW-directeur Stegeman die het worst was dat de revolutie bijna daar was. Zo was een zijner directieven erop gericht dat het lichamelijk contact tussen jongens en meisjes niet te lijfelijk werd - tijdens A whiter shade of pale van Procal Harum, vaak de laatste plaat van de avond, werd je dan ook resoluut uit elkaar gehaald. Daar had je in het verenigingsgebouw geen last van. Oudergewoonte begon het dansen met twee rijen tegenover elkaar staande jongens en meisjes, maar dat verwaterde naarmate de muziek verlangzaamde. De heer Rijckborst (zie ook Centraal en Dorpszicht) die een drankenhandel had, moest nogal eens uitrukken omdat de dorst tijdens klamme zomeravonden danig kon oplopen wanneer de jongens en meisjes zich, meezuchtend op Je taime...Moi non plus van Serge Gainsbourg, in het zweet werkten. Af en toe traden er ook bands op en zo waren we in 1971 getuige van een optreden van Cuby and the Blizzards met Herman Brood op piano. Met de kennis van nu, een avond om nooit te vergeten - net zoals die sporadische avonden die meer dan een handje en een kusje brachten en Durex een gat in je zak deed branden.

Externe links

Bronnen