Veere Dronk

Huidige versie van 4 feb 2018 om 11:29

Een hotel met restaurant dat sinds 1951 is gevestigd aan de Herenstraat 12 te Domburg.

Geschiedenis

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op The Wigwam/fotos.

• 

  The Wigwam Herenstraat 12 Domburg, 2010

• 

  Hotel The Wig Wam, 1951

• 

  Damhoff koopt hotel The Wigwam van Seijdel PZC januari 1960

• 

  Totemplaal gestolen PZC 13-12-1994

• 

  Advertentie verdwenen totempaal 12-12-1994

Naamgeving

Bijzonderheden

• De bijzondere geschiedenis van het pand, en de eerste eigenaar ervan, waarin The Wigwam is gehuisvest kan men lezen bij externe links De historie van hotel The Wigwam.
• Huib Bimmel is de zoon van Bakker Bimmel, die jarenlang was gevestigd in de Noordstraat in Domburg.

Mooie verhalen

Vijftig-jarig jubileum Seijdel

Uit de PZC d.d. 14 mei 1959:

Vanmiddag is er in het restaurant De Dolphijn te Domburg receptie. Het is vandaag namelijk vijftig jaar geleden dat de eigenaar, de nu 66-jarige heer J.F. Seijdel, als zestienjarige jongeling zijn loopbaan in het hotel-restaurant bedrijf begon. Het is een uitermate gevarieerde loopbaan geworden, waarin de jubilaris het bedrijf heeft leren kennen 'van de wijnkelder tot de keuken', zoals hij het zelf uitdrukt.
Na in zijn geboorteplaats Rotterdam de eerste schreden op het hotelpad te hebben gezet, ging hij als zeventienjarige al naar Brussel om in een daar destijds gerenommeerd etablissement zijn opleiding voort te zetten. Die leeftijd voerde de jeugdige Seijdel verder nog naar Londen (Ritzhotel o.m.) en naar Keulen. Terug in Nederland werkte hij onder meer in het 'Hof van Holland' te Hilversum om kort daarna benoemd te worden tot onderdirecteur van hotel 'Weimar' in Rotterdam.
In 1921 vertrok Seijbel naar Amsterdam, als medeoprichter van het restaurant 'Winkels' in de Kalverstraat, waar hij naderhand de lunchroom van Gerzon stichtte.

Een periode van vijftig jaar is een heel tijdperk. De heer Seijdel schudt de hier zo droogjes opgesomde feiten dan ook niet bepaald uit de mouw. Tijdens een gesprek valt er zo hier en daar een naam, een herinnering. Spreekt hij ook over de verschillen tussen 'vroeger en nu'. "De mensen verstaan de kunst van het eten niet meer, zoals ze dat vroeger konden", meent hij en dan volgt er, zo voor de vuist weg, een menu uit vroeger dagen van een respectabel aantal gangen. "tegenwoordig is het in negen van de tien gevallen 'soep, sla, koffie', zoals ik dat altijd noem".
Dat was zo'n dertig jaar geleden dus anders. In de lunchroom van Gerzon te Den Haag - die kwam na de Amsterdamse periode - en zeer zeker in het Oranjehotel te Noordwijk, dat de heer Seijdel dreef, terwijl hij tevens de supervisie had over het hotel 'Im Weissen Rösl' in die plaats, waar het net in 1940 het nieuw gereed gekomen casino geopend zou worden, toen de oorlog er tussen kwam. Na nog in Amsterdam eigenaar te zijn geweest van 'Eik en Linden' aan de Plantage Middenlaan, kwam de heer Seijdel in 1946 naar Domburg, waar hij Hotel de l'Europe kocht. In 1949 verkocht hij het gebouw als vakantieverblijf aan de Amsterdamse Bank, waarna hij in 1950 De Dolphijn overnam, waar in 1951 'De Wigwam' aan toegevoegd werd.

Het is hem in Domburg, waar hij sinds september van het vorig jaar zitting heeft in de gemeenteraad als wethouder voor 'Gemeentebelangen', uitstekend bevallen. "Ik ga er ook niet meer weg", verklaart hij spontaan. Nog steeds neemt de 66-jarige jubilaris actief deel aan het openbare leven, bekleedt bestuursfuncties in V.V.V. en Horeca-organisaties en nam nog enkele jaren geleden mede het initiatief voor een hotelcursus in Zeeland, waardoor hij ook zelf als docent fungeerde.
Hotelier Seijdel, chevalier in de 'Ordre des Coteaux van de Commanderie de Champagne' - een vakman met vijftig jaar ervaring, die voortdurend onbewust etenswaren een beetje plechtig aanduidt als 'spijzen', de heer Seijdel zal nog niet van een 'welverdiende rust gaan genieten', zoals men dat pleegt te noemen. Op die vraag antwoordt hij een beetje spottend: "Waarom niet? Vraagt u dat maar aan de fiscus...."

De verdwenen totempaal

Uit de PZC d.d. 13 december 1994:
Wie neemt er nou een totempaal mee? Eigenaar H. Bimmel van hotel The Wigwam in Domburg kan er met zijn pet niet bij. In de achttien jaar dat de totempaal voor zijn hotel staat is er nooit een krasje op gezet. Tachtig kilo weegt het ding, hij is drieënhalve meter hoog en is uit één stuk gemaakt: de waarde ervan is in geld uitgedrukt niet uitzonderlijk hoog. Voor Bimmel heeft de paal echter een onschatbare emotionele waarde. In een advertentie in de PZC heeft hij inmiddels een beloning uitgeloofd voor degenen die hem op het spoor kunnen zetten van de dieven of de paal.
Totempaalliefhebbers slaagden er donderdagnacht in de karakteristieke paal voor het hotel van zijn sokkel te slopen en ermee aan de haal te gaan. Niemand heeft iets gehoord of gezien, maar dat komt waarschijnlijk doordat het in die nacht hard waaide.
De paal is niet te vervoeren met een gewone personenauto, omdat hij te lang is en ook nog twee vleugels heeft. Daardoor past hij ook niet in een bestelbusje. Bimmel is er van overtuigd dat de dieven doelbewust op de paal zijn afgekomen. "Ze hebben speciale sleutels bij zich gehad om hem los te halen".

Eén van de vaste gasten van The Wigwam, B. de Meyere, schonk de paal in 1977 aan Bimmel tijdens een Indianenfeest in het hotel. De geschiedenis van The Wigwam is namelijk nauw verbonden met de Indianen. M. Sprenger, familie van de latere burgemeester van Domburg, liet het huis in 1904 bouwen. Hij was afkomstig uit Middelburg, maar woonde tot zijn veertigste in Calgary in Canada. Hij verdiende daar een aardig kapitaal met het verkopen van dierenhuiden aan de Blackfoot Indianen. Na een val van zijn paard, waarbij hij een knie brak, keerde hij terug in Zeeland en vestigde zich in Domburg.
Sinds 1950 is het herenhuis in gebruik als hotel. Bimmel kocht het in 1974 en weet dus bijna niet beter of de totempaal die hij in 1977 kreeg, hoort bij The Wigwam. "Je merkt pas welke waarde de paal heeft nu hij weg is. Hoe kom ik ooit weer aan zo'n paal? Deze is speciaal ontworpen voor The Wigwam. Wie kan en wil zoiets nog maken?", zegt hij spijtig. "En daarbij vraag ik me af: wat moeten anderen ermee? De verkoopwaarde ervan is in Zeeland nihil".
Bimmel vermoedt dat de totempaal naar het buitenland vervoerd is. "Ik hoorde dat daar mensen zijn die Indianendorpen hebben nagebouwd. Wie weet zijn er mensen daar die hem voor zichzelf willen hebben". Tips heeft hij tot nu toe niet gekregen. Welke beloning de tipgever krijgt, durft hij niet precies te zeggen. "Dat hangt er helemaal vanaf in welke staat de paal terugkomt, maar het is toch minstens vijfhonderd of duizend gulden".
Of Bimmel van de verzekering nog geld terugziet, is de vraag. De paal was niet apart verzekerd. In ieder geval wil Bimmel een nieuwe laten maken, hoewel dat in de duizenden guldens kan gaan lopen. "Maar The Wigwam en de totempaal zijn één. Soms zeiden mensen zelfs, als ze de naam van het hotel niet meer wisten: het hotel met de totempaal".

Adres en contactgevens

Herenstraat 12 4357 AL Domburg.

Externe links

• De historie van hotel The Wigwam

Bronnen

• Foto's: Beeldbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek, collectie Michel Bimmel, en Hotel The Wigwam op Facebook
• Krantenknipsels: Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek
• Verhaal Seijdel: PZC 14-5-1959
• Verhaal totempaal: PZC 13-12-1994