Veere Dronk

Versie van 23 jan 2015 om 06:03

Een herberg en later café in Zuidstraat 143 te Westkapelle.

Geschiedenis

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op Kasteel van Batavia/fotos.

• 

  Jakoba Minderhoud, bijgenaaamd grote moeder van den diek, d'ouwe Ko van Noute, ca. 1880

• 

  Voor het Kasteel (zie bijzonderheden), ca. 1919

• 

  Sebastiaan Mekes in actie PZC oktober 2011

Naamgeving

Aangezien vader en zoon Plomp allebei bij de VOC hebben gevaren komt de naam wellicht van het gelijknamige fort in Indië (Kasteel van Batavia wikipedia)

Bijzonderheden

• De Westkappelaars op de foto, ca. 1919, voor het Kasteel zijn vlnr: H. Minderhoud “Eine van Ko; eigenaar van Het Kasteel van Batavia), Izaak Faasse (Sakke van de Rol; met “polkahaar”) , D. de Pagter (Doâne Naegel), P. Verhage (Kuute; molenaar van dijkmolen Prins Hendrik) en P.K. van Rooijen Azn (“Kestel”). Op het uithangbord boven de deur staat onderaan: “H. Minderhoud + vergunning”. Op het kleine emaillebord aan de rechterkant van de deur staat “Voetpomp” - in het bovenlicht van de deur een zgn. Levensboom.
• In 1981 vertrekt Henk Melis uit het Kasteel, maar hij gaat niet ver weg, want hij begint Melis Frituur op het tegenover het Kasteel gelegen Abraham Calandplein.
• In 1984 krijgt Richard Sampimon een vergunning voor het oprichten en in werking hebben van een horecabedrijf op het adres Zuidstraat 143 en dat is vreemd, aangezien Rene en Jacky de Muijnck van 1982 tot 1992 in Het Kasteel zaten.
• De ouders van Sebastiaan Mekes, Sjaak en Joke, zaten eerder in Het Koffiehuis.
• Pieter Kwekkeboom, de zoon van Jan en Neeltje, maakt later carrière in het onderwijs en hij is meer dan veertig jaar onderwijzer in Arnemuiden. Toen hem in 1886 op de meest eervolle wijze ontslag werd verleend zei heel Arnemuiden spijtig: "Zo'n meester krijgen we nooit weer." - een jaar later overleed hij (zeeuwengezocht [6]).

Mooie verhalen

Zeeland door de bril van 1875

De volgende regels komen uit het reisverhaal van Charles de Coster.

"Het Kasteel van Batavia. We gaan er binnen. Achterin de zaal van de herberg staat de kasteleinse, zoals hier de vlaamse baezinne heet, een forse vrouw. Men zou denken dat zij zo uit een schilderij van Jan Steen is gestapt. Vijftig jaar, met levendige zwarte ogen, een grote lachende mond, een klein hoofd, een kort bovenlichaam, goed in het vlees en met lange ledematen en een rok waaraan geen eind schijnt te komen omdat zij zulke lange benen moet hebben. “Hebt u een stukje vlees voor ons ?” “Neen.” “Wat heeft u dan wel ?” “Zacht gekookte eieren. “Goed,” “En daarna een omelet en sla”. “Goed. En hebt u wijn ?’ “Ja.” “Mooi zo. Duur ?” “Neen”. We waren vrolijk en we maakten gekheid. Vriendelijke nieuwsgierige gezichten kwamen naar ons kijken. We waren weldra klaar met de maaltijd. We prakten de zachte eieren en de bloemige aardappelen, goten er boter over, voegden er een paar flinke lepels mosterd aan toe en mengden het geheel door elkaar. Het leek ons een uitgezochte maaltijd. De kasteleinse zag ons dit mengsel gereed maken en zag ons gulzig eten en lachen, en vond het allemaal naar genoegen. Ze lachte met ons mee en wij lachten met haar mee. Het was onschuldig en beschaafd. “De heren doen helemaal niet uit de hoogte”, zei ze. Ze was even tevreden over ons als wij over haar. Ze vond ons “flinke venten”.Het volk veracht hier, evenals elders hautain gedrag en koele, afgemeten manieren. De volgende morgen stonden we om zes uur op en bezochten de dijk, in afwachting van de thee."

Drinkebroers en uitjagers in het Kasteeel van Batavia (Column Barcodes PZC Rob van Hese 02-05-2014)

Het zal sommigen wellicht vreemd in de oren klinken, maar als geboren Middelburger voel ik me toch ook een beetje Westkapelaar. Ik weet bijna zeker dat er meer van Walcheren zijn die hun hart ook voor Wasschappel in de boezem voelen kloppen. Op de HBS was ik van meet af aan geboeid door de verhalen van klasgenoot Maarten van Alphen over de Noormannen en de trots waarmee die verhalen van zijn dorp werden verteld. Later deden we – Middelburgs langharig tuig op merote – ’s zomers op Puch of Tomos weleens een rondje Walcheren en dronken we wat in het Kasteel van Batavia of de Schuur. Hoewel er drankjes en vriendelijkheden werden uitgewisseld, bleef je toch altijd een butendieker die met gezonde argwaan tegemoet werd getreden. We zorgden er altijd voor dat we Kasteel of Schuur voor het uitjagen oftewel sluitingstijd verlieten – een gewaarschuwd langharige telt voor twee.

Het zou me niet verbazen dat de term ‘drinkebroers’ zijn oorsprong vindt in Westkapelle. De combinatie van ‘drinken’ en ‘broers’ zat bij de familie Minderhoud al van oudsher in het bloed – Westkappels DNA dat menig andere Westkappelaar wellicht niet vreemd zal voorkomen. De Minderhouds zaten al vanaf de zeventiende eeuw in het Kasteel, in alle opzichten door de eeuwen heen een belangrijk ankerpunt in het dorp. Je kunt bijna geen herberg of café in Westkappel opnoemen of er heeft wel een Minderhoud of Gabriëlse achter de toog gestaan. Hoewel de Minderhouds tamelijk honkvast waren, migreerden sommigen in de negentiende- en twintigste eeuw binnen Walcheren om de dorstige te laven.

Het was vooral Middelburg waar de Minderhouds domicilie kozen; zeker de kinderen van Johannis Minderhoud van de Noordster in de Westkappelse Noordstraat. WIllem zat in ’t Sincken Tooghje in de Beddewijkstraat, terwijl broer Noach een tapperij in de Schuitvlotstraat had en vervolgens een café in de Gravenstraat. Zus Johanna dreef met echtgenoot Pieter Joosse het Bredasche Veerhuis aan de Turfkaai en neef Kobus Minderhoud had een café in de Segeerstraat. Misschien zijn het dus niet alleen de verhalen van Maarten van Alphen die mijn band met Wasschappel verklaart, maar is het ook te wijten aan de neerslag van het Westkappels DNA dat door de ondernemende Minderhouds Middelburgs aandeed.

De belangrijkste bindende factor in het dorp is zonder twijfel het Polderhuis Westkapelle waar geschiedenis op voorbeeldige wijze in woord en beeld wordt getoond. Het is proportioneel gezien het museum met de meeste vaste klanten ter wereld, want als je van Wasschappel komt is het Polderhuis ook jouw huis. Naar aanleiding van het tienjarig bestaan organiseert het Polderhuis in mei acht zogenaamde Walking Dinners waarbij een gids wandelenderwijs de geschiedenis van de middenstand vertelt. Bij elke deelnemende gelegenheid wordt aangelegd voor een hapje en een drankje. Mijn wandelschoenen staan altijd gepoetst voor de pak dus niets weerhoudt me van deelname, misschien kom ik Maarten nog wel tegen. Ik zal er, gezien mijn nostalgische kapsel, ook nu voor zorgen dat de pleiterik voor het uitjagen is gemaakt.

Externe links

• geschiedenis Kasteel van Batavia

Bronnen

• Foto's: Beeldbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek
• Krantenknipsels: Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek
• Westkapelle Cultuurbehoud