Veere Dronk

De Babbel

 

De Babbel

Langstraat 1
4374 AN Zoutelande

0118 566284
debabbelzoutelande@gmail.com
Website
Facebook
Twitter

Drinken, Eten
Cafe, Restaurant

Zoutelande
Langstraat

De Babbelaer

 

Een eetcafé dat vanaf ca. 1988 tot heden gevestigd is aan de Langstraat 1 in Zoutelande - de zaak is een opvolger van lunchcafé De Babbelaer


Geschiedenis

1988
 Piet van de Vreugde

Ko van de Vreugde en zijn vrouw Neeltje begonnen kort na de Tweede Wereldoorlog Bakkerij van de Vreugde in Zoutelande. Destijds nog in een pand dat gesloopt werd vanwege de dijkverzwaring van 1958. Bakkerij van de Vreugde werd gevestigd in een nieuw pand aan Langstraat 1-3 in Zoutelande. Zoons Piet en Huib hebben de zaak begin jaren 70 overgenomen. Begin jaren 80 werd een deel van de zaak verbouwd tot zogenoemde koffieshop: een dagzaak waar passanten terecht konden voor koffie met gebak. Gaandeweg de jaren kreeg de horecafunctie van de zaak een grotere rol en ruimte in het geheel. Ook kwam er een drankvergunning. De koffieshop van toen werd Lunchcafé de Babbelaer en nog eens jaren later simpelweg café De Babbel. In 1998 Gingen Piet en diens vrouw Marie samen verder met de Bakkerij en het Lunchcafé. Piet was in beginsel nog steeds bakker. "Bakker met een horecahart" zoals hij zichzelf omschreef, wat zoveel wilde zeggen als dat hij er zelf ook niet in spoog. Zo weet Piet ons bijvoorbeeld te vertellen dat de afstand van de Babbel tot café Royal 87 stappen heen is en 124 terug. In de zomermaanden zijn ’s nachts duizenden ham-kaas croissantjes gebakken en verkocht aan hongerig Disco JoJo publiek. Zoals Willeke Alberti op vakantie ging van het geld van ome Jan, is uit betrouwbare bron vernomen dat het deze inkomsten waren waarvan Piet en zijn gezin op vakantie gingen. In 2008 heeft Piet de zaak verkocht aan Lourus Roelse. Afgelopen jaren zijn er grondige verbouwingen geweest. Lourus is tegenwoordig eigenaar van ’n Ice IJssalon met daarboven 2 luxe appartementen voor de verhuur, gevestigd aan langstraat 3. Michael Tempelman en zusjes Monique en Jessica Janse (AKA Fakir) zijn uitbaters van Eetcafé-Bar De Babbel.

2008
 Lourus Roelse, Michael Tempelman, Monique Janse en Jessica Janse

In 2008 wordt Lourus Roelse eigenaar van de Babbel. Afgelopen jaren zijn er grondige verbouwingen geweest. Lourus is tegenwoordig eigenaar van ijssalon 'n Ice met daarboven 2 luxe appartementen voor de verhuur, gevestigd aan Langstraat 3. Michael Tempelman en zusjes Monique en Jessica Janse (AKA Fakir) zijn uitbaters van Eetcafé-Bar De Babbel.

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op De_Babbel/fotos.

  • De Babbel Langstraat 1 Zoutelande, juni 2015

  • Café De Babbel in 2008

  • Rechts op foto (half jaren 50?) Ko van de Vreugde. Ko en zijn vrouw Neeltje begonnen kort na WO II Bakkerij van de Vreugde in Zoutelande.

  • Bakkerij van de Vreugde in Zoutelande in 1969, tijdens een marktdag


Naamgeving

  • De Zeeuwse bevolking noemde de babbelaar vroeger een spekje. Het was gebruikelijk dat het eerste kopje thee of koffie met suiker en een koekje werd geserveerd en het tweede met een babbelaar. Soms werd er dan gezegd: "Is de babbel nog niet uit?" of: "Die babbelaars van jullie blijven maar zitten", wanneer er heel lang koffie gedronken werd. Zo is de naam babbelaar ontstaan. Vroeger werd deze lekkernij 's zaterdags op iedere boerderij klaargemaakt. (Bron: JB Diesch

Bijzonderheden

Mooie verhalen

De bakker en de schenker

  • Piet van de Vreugde achter de bar, waarschijnlijk van strandpaviljoen de Zeeuwse Rivièra na een wedstrijd van visclub de Knoraene.

  • Een schilderij van Piet van de Vreugde, door Guido Metsers

  • Piet drinkt een biertje tijdens een vakantie, jaartal onbekend.


Op 12 mei 2021 overleed Piet van de Vreugde uit Zoutelande. Hij was al langere tijd ziek. Piet was een geweldige vent, die veel Walchenaren (en toeristen) zich zullen herinneren als bakker óf als uitbater van Eetcafé De Babbel. Een eerbetoon aan Piet is meer dan op zijn plaats. Daarom deel ik hier met plezier een verhaal van iemand die zelf ooit ook in de bakkerij werkte, en die een paar verhalen van Piet zelf heeft opgeschreven, opdat die niet vergeten zullen worden.

De foto's en de afbeelding van het schilderij van Guido Metsers komen uit de collectie van Astrid Van de Vreugde. Dank daarvoor!

De bakker en de schenker



Het was voor bezoekers altijd een ietwat vreemde ervaring om ’s ochtends om acht of negen uur de bakkers van bakkerij Van de Vreugde in Zoutelande een flesje bier te zien drinken. Al snel kreeg je dan het predicaat alcoholist opgeplakt, maar niet iedereen besefte dat diezelfde bakkers -zeker in de zomermaanden- de middag of avond tevoren al aan de werkdag begonnen waren en dit in feite het avondbiertje van de normale mens was.

Dat neemt niet weg dat werken in de buurt van een oven altijd wat meer dorst bezorgd. Er stond dan ook steevast een rolcontainer met kratten Amstel achter de bakkerij en een voorname taak was ervoor te zorgen dat er altijd twee kratjes in de koelcel stonden.

Aan het eind van een werkweek met heel veel uren kwam altijd het rondbezorgen van het brood aan de horeca op de zaterdag, wat Piet ook op zich nam. Niet omdat iemand anders het niet kon, maar vanwege de voordelen die hieraan verbonden waren; werk en gezelligheid kwamen hier bijeen en de werkweek werd afgesloten. Bij elk adres konden wel enkele biertjes genuttigd worden: de kantine van de voetbal en Sies in de winter, de strandpaviljoens in de zomer. Omdat de politie in de jaren tachtig en negentig nog wel eens over het dorp reed viel de frequentie van de aanwezigheid van de bakkersauto in Biggekerke al snel op. Het duurde dan ook niet lang voordat Piet werd aangehouden door de rijkspolitie.

Aan een blaastest werd toen nog niet gedaan, en Big Brother was nog de GVR, maar het dringende advies was wel direct naar huis te rijden. Dat werd beloofd en zo werden dat soort zaken in der minne geschikt tot ver in de jaren tachtig. Piet twijfelde nog even aan een weg terug via strandpaviljoen de Zeeuwse Rivièra, maar besloot toch maar wijs te zijn en ging op huis aan. Dat was juist op tijd, want dezelfde politieauto stond al voor de voordeur te wachten om te controleren of hij thuiskwam.

Een goed verstaander heeft aan een half woord genoeg. Omdat de politieagenten heel vaak in de bakkerij kwamen om ’s nachts een warm croissantje of broodje te halen of om na een saaie wachtdienst een woordje te wisselen, was de verstandhouding goed. Het was geven en nemen, maar je moest natuurlijk niet over de grenzen heen stappen.

In de wintermaanden kwam Piet vaak in de Reutel in Middelburg. Café Kanaalzicht, zoals het eigenlijk heet, heeft ook een achteringang met direct daaraan gelegen een parkeerplaats. Dat was handig, want dan werd je niet gezien als je de kroeg binnen ging of naar buiten stapte. Totdat een van de dienders op zeker moment wat al te vaak een Nissan busje in het parkeervak achter de Zeeuwse Bibliotheek zag staan. Na een wachtronde en bezoek aan de bakkerij merkte deze op: ‘Zeg Piet, jie leest toch wè ‘eel erg veê?’ Bezoek aan de Reutel werd vanaf dan anders georganiseerd.

De reden dat Piet vaak in de Reutel kwam lag aan de charme van de kroeg. Niet alleen was die de hele dag geopend, in de jaren tachtig kwam je daar de hele maatschappij nog tegen, van advocaat tot steuntrekker. Het karakter van de kroeg veranderde echter gaandeweg. Vanaf de jaren negentig kwam er een beweging op gang, die ook al door Midas Dekkers werd betreurd: na het werk ging eenieder op huis aan zonder eerst de dag ontspannen af te sluiten met een paar biertjes in de kroeg. Een en ander kwam natuurlijk ook omdat het maatschappelijk niet meer aanvaard werd dat je met een slok op achter het stuur kroop of terug naar je werk ging. Hoe dan ook, kwam er steeds minder werkvolk in de Reutel. Continu voor jezelf moeten bestellen omdat niemand een rondje gaf en verandering van de klantenkring ontnamen Piet de charme van de kroeg.


Dat zal wellicht het idee hebben doen rijpen zelf die cafégezelligheid te scheppen. In de naast de bakkerij gelegen koffieshop werd halverwege de jaren nul een restaurant annex café geschapen met de naam de Babbel, dat onder die naam nog steeds wordt uitgebaat. Guido Metsers maakte een mooie muurschildering van Willibrord en de bakker werd schenker. Daarmee was voor Piet een cirkel rond. Zijn liefde voor het bakken van ambachtelijk brood was altijd gecombineerd met zijn liefde voor cafébezoek, maar hij had zich vanaf zijn vroege jeugd op de school met de bijbel altijd gestoord aan het bijbelverhaal over de bakker en de schenker (Genesis 40 voor de liefhebber). Beiden hadden zich in dit verhaal aan hetzelfde vergrijp schuldig gemaakt, maar de eerste werd opgehangen en de tweede kreeg een hoge functie bij de farao. Als uitbater zat hij nu aan de veilige kant van de bijbelse exegese, maar tegelijk was daarmee de kat ook op het spek gebonden.

Het leven van de bakker zou daarna nog vele wendingen krijgen, maar dat is weer een ander verhaal.

Rust in vrede, Piet.

Adres en contactgevens

Langstraat 1, 4374 AN Zoutelande.

Externe links

Bronnen