Veere Dronk

Versie van 8 feb 2018 om 22:24

Een restaurant met hotelkamer aan Biggekerksestraat te Kouderkerke - een opvolger van bar De Pul.

Geschiedenis

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op La Bonne Auberge/fotos

• 

  Echtpaar Van Gelderen - Faam 29 mei 1985

• 

  De Stroomer's nemen La Bonne Auberge over van de Van Gelderen's de Faam 15 augustus 1990

• 

  La Bonne Auberge Biggekerksestraat 3 Koudekerke

• 

  Bert en Lida Stroomer, foto PZC, Ruben Oreel 2008

• 

  Druk in La Bonne Auberge, foto PZC, Ruben Oreel 2015

Naamgeving

Letterlijk vertaald uit het Frans: de goede herberg.

Bijzonderheden

• Het echtpaar Van der Schans zat eerder in 't Stoofke en Panaché in Vlissingen.
• Het echtpaar Van Gelderen-Branger had voor ze La Bonne Auberge begonnen de zaken Bianca en Hotel Riche in Vlissingen.

Mooie verhalen

Echtpaar Van Gelderen

Uit De Faam d.d. 29 mei 1985:
De ontvangst is gereserveerd, doch hartelijk. "Ik zal geen onwaarheden verkondigen. Je leest maar al te vaak in de krant uitspraken van mensen dat je denkt: tjonge, tjonge. Als het gros van het publiek eens achter de schermen zou kunnen kijken, zou het zich rot ergeren of doodlachen".

Op bezoek bij het echtpaar Van Gelderen, uitbaters van het restaurant La Bonne Auberge: dat de kenners ongetwijfeld zullen kwalificeren als 'het betere restaurant, zonder veel poespas'. "We proberen inderdaad gewoon te doen", legt A. van Gelderen (59) uit. Zijn vrouw, A. van Gelderen-Brangen (50) beaamt wat haar man zegt. Zonder aarzeling of oogknipper melden ze trots dat ze niet uitsluitend als levensgezel een goede keuze voor elkaar maakten. Ook als zakenpartners klikt het voortreffelijk. Als zij even koffie is gaan halen, benadrukt hij peinzend: "Als je vrouw niet voor de volle honderd procent achter je staat kun je maar beter stoppen met zaken doen en een vast baantje zoeken".
Zo'n zeven jaar geleden nam het echtypaar Van Gelderen een moeilijke beslissing: ze kochten La Bonne Auberge in Koudekerke, nadat ze bijna twintig jaar uitspanningen aan de boulevards in Vlissingen exploiteerden. Eerst Hotel De Vries, waar nu La Saladerie is gevestigd, en daarna Hotel Riche, waar nu onder de naam De Lamme Goedzak zaken worden gedaan.
Van Gelderen leerde het vak in Bussum, Oegstgeest, Den Haag en Parijs. Mevrouw groeide op in het zakenmilieu, haar ouders hadden een manufacturenwinkel. "Ik nam me voor om nooit met een zakenman te trouwen", lacht ze nu. "Je hoort wel eens mensen zeggen dat ze in een bepaald vak zijn gerold. Nou, ik ben er letterlijk in getrokken", legt hij uit. "Mijn broer werkte zo tegen de Tweede Wereldoorlog in een uitkijktoren in Valkeveen. Maar hij had één probleem: hij kon moeilijk opstaan 's morgens. Op een zondagochtend heeft mijn vader me er naar toe gestuurd. Ik was toen dertien. Tot 1942 heb ik er gewerkt. Ik k reeg een cent voor een flesje priklimonade dat ik verkocht. Telkens moest ik honderdelf treden op en af. Er waren zondagen dat ik wel meer dan zeven gulden verdiende. Ik heb sindsdien dan ook een vreselijke hekel aan trappenlopen."
De Duitse bezetters argwaanden de uitkijktoren en sloopten het gevaarte in 1942. Tot na de oorlog bleef Van Gelderen zonder werk, ook al omdat hij het vertikte om voor de Duitsers te werken. Op zestienjarige leeftijd dook hij onder. Na de oorlog ging hij als soldaat naar Nederlands Indië. En zo rond 1949 begon hij aan zijn definitieve horeca-carrière.
In 1955 vestigde hij zich samen met zijn vrouw in Vlissingen, die inmiddels voor zichzelf had uitgemaakt dat ze met haar man best een eigen zaak zou kunnen beginnen. "We zijn naar Koudekerke gekomen voor de rust", legt zij uit. En: "De Boulevard was gewoon veel te druk. Ik kom er nu nog wel eens en zie dan pas hoeveel volk er bijvoorbeeld op een mooie zondag op de been is". Hij: "Niet dat we genoeg hadden verdiend. We zijn hier in Koudekerke immers opnieuw begonnen. En in de loop der jaren hebben we nog heel wat moeten investeren om het interieur naar onze zin te krijgen".
"Koudekerke is een heerlijk dorp", beamen beiden. "We kunnen hier op een rustige manier ons vak uitoefenen. Dat wil zeggen aandacht schenken aan de producten die we leveren. Steeds er voor zorgen dat wat we serveren vers is en een goede kwaliteit heeft. Als iemand bijvoorbeeld asperges bestelt, komen er ook asperges op het bord. Niet drie van de stengeltjes. En dat geldt ook voor een tournedos of zeetong. Wie dat bestelt, rekent op een goede portie. We doen niet mee aan die zogenaamde 'nouvelle cuisine', allemaal kleine hapjes waarna de gasten nog met honger naar huis gaan. Kortom: kwalitatief en kwantitatief op een optimaal niveau werken".

Hoewel ook veel toeristen La Bonne Auberge weten te vinden, ontvangen de heer en mevrouw Van Gelderen toch hoofdzakelijk Zeeuwen. Opvallend daarbij is - zo merkt Van Gelderen op - dat er veel mensen uit Zuid-Beveland verse kreeftensoep komen eten. En te verwachten is dat de klanten van het restaurant gerekend kunnen worden tot de 'kritische klanten'. Van Gelderen geeft op die veronderstelling opmerkelijk antwoord. "Ik geloof niet dat we zulke kritische klanten hebben". En: "Ik voel me gevleid door terugkerende mensen die ook elders veel uit eten gaan...."

Externe links

• Recensie La Bonne Auberge, PZC december 2008
• Recensie La Bonne Auberge, PZC januari 2015
• Hotel La Bonne Auberge

Bronnen

• Foto's: Facebookpagina La Bonne Auberge en PZC
• Krantenknipsels: Krantenbank Zeeland Zeeuwse Bibliotheek
• Verhaal Van Gelderen: De Faam 29 mei 1985