Veere Dronk

De Lindeboom

 

De Lindeboom

Dorpsplein
Serooskerke

Drinken, Eten, Slapen
Herberg, Pension, Hotel, Cafe, Restaurant

Serooskerke

De Verwachting
De Verwachting

 

Een herberg en later hotel-cafe-restaurant aan het Dorpsplein te Serooskerke - een voorloper en opvolger van De Verwachting.

Geschiedenis

1871
 Cornelis Boogaart

Cornelis Bogaart koopt herberg De Verwachting in december 1871 van de erven Sturm en verandert de naam in De Lindeboom.

1877
 Gerrit Kesteloo

In 1877 is Gerrit Kesteloo herbergier en winkelier (zeeuwengezocht [1]) van dienst. De zaak is nog steeds in eigendom bij Cornelis Boogaart, maar die verkoopt de zaak in 1880 uit de hand.

1880
 Johannes Maas

Johannes Maas koopt herberg De Lindeboom in 1880 van Cornelis Boogaart en zet de zaak in 1893 te koop.

1893
 Cornelis Pieter Anthonie van Ham

Herberg De Lindeboom wordt in 1893 gekocht door Cornelis Pieter Anthonie van Ham (zeeuwengezocht [2]) - Van Ham vertrekt in 1916 naar café Valkenoord in Valkenisse.

1916
 H.J. Capelle

In 1916 koopt H.J. Capelle de zaak van Van Ham en in de loop der jaren zet hij café hotel De Lindeboom verscheidene malen te koop.

1919
 Legner

Op enig moment wordt de heer Legner eigenaar van de zaak - in 1931 wordt Frans Geldof eigenaar van De Lindeboom en hij geeft de zaak zijn oude naam De Verwachting terug.

Foto's

Meer afbeeldingen zijn te vinden op De Lindeboom/fotos.

  • Pension hotel en café De Lindeboom Dorpsplein Serooskerke, ca. 1900

  • Hotel van Ham, ca. 1900

  • Zijaanzicht hotel en café De Lindeboom, ca. 1903

  • De Lindeboom met de lindeboom

  • Café De Verwachting Dorpsplein Serooskerke, ca. 1939


Bijzonderheden

  • De vader van Cornelis Pieter Anthonie van Ham zat in lunchroom Van Ham in Middelburg.

Naamgeving

Mooie verhalen

Lootjesdag

In Jan Vader's boek Kersaon uut 't slopje (uitgave van de Heemkundige Kring Walcheren) staat een verhaal dat de titel Lootjesdag draagt. Vader schrijft dat de Oostkappelse lotelingen op de dag van de verplichte loting (lootjesdag) voor de nationale militie 's morgens samenkomen in herberg Den Sotten Inval tenden durp'. In die kroeg aan het einde van het dorp stond eigenaar Roel achter de toog en die schonk de joenge loteliengen van Oôskappel menig glaasje bitter of klare jenever. De lotelingen kopen een fles bitter voor onderweg en Roel schenkt ze ruimhartig een sampettertje, een glaasje zonder voet. De jongens gaan op weg en pleisteren bij Cornelis van Ham in De Lindeboom in Serooskerke. Van Ham voorziet ze van borreltjes uit medicinale k'raffe - een karaf die gevuld is met een mengsel van gelijke hoeveelheden jenever en regenwater. "Ze proeve dat toch zô nie mì en 't is vô ulder bestwille", fluistert hij zijn vrouw verontschuldigend toe. Ze vervolgen hun weg en na een korte stop in het kroegje van Tiro, Tilroe, op Gapinge komen ze rond het middaguur op de plaats van bestemming, het stadhuis van Veere, aan. Daar komt net een groepje lotelingen uit Grijpskerke de arduinstenen trappen af, wat een van de Ooskappelaars doet uitroepen: "De schooiers van 't geitedurp" - een vechtpartij dreigt, maar de gemeenteveldwachter komt tussenbeide. Na het uitloten werd de terugreis aanvaardt en was De Koophandel van Willem Duvekot de eerste pleisterplaats waar lang gerust en gedronken werd. Na een tussenstop in Uitspanning Oranjezon arriveerde men tenslotte weer in Den Sotten Inval, waar de vrienden en bekenden zich al hadden verzameld. Er volgde een enorme zwelgpartij en het was nog lang onrustig in Oostkapelle.

De Slopershamer

Uit de Faam d.d. 27 september 1978:
Vroeger was het een Bondshotel. Tevens was het een café-restaurant, een logement en een koffiehuis. Het eerst opvallende aan het gebouw was de lindeboom die ervoor stond. Vandaar de naam 'Lindeboom'. Het pand staat in Serooskerke, en vanaf 1870 heeft het al heel wat Zeeuwse stormen getrotseerd. Maar d storm die nu woedt zou best weleens een eind aan zijn bestaan kunnen maken. Het pand wordt nl. met sloop bedreigd. Tenminste, zo besloot de gemeenteraad van Veere op 31 augustus.
De voorgeschiedenis: toen de laatste bewoner van het pand, de heer Geldof, kwam te overlijden, zocht de gemeenteraad kontakt met de erfgenamen om het pand te kopen. Na een bieden over en weer besloot de gemeenteraad het pand te laten taxeren door de Stichting Adviesbureau Onroerende Zaken uit Rotterdam. Daar rolde een taxatieprijs uit van fl. 82.500,-. Te laag, vonden de nabestaanden: er was iemand die meer bood. Weken volgden waarin men niets opschoot. Toen spraken de meeste familieleden zich er toch positief voor uit het pand aan de gemeente te verkopen. Waarom had de gemeente zo'n belangstelling voor zo'n oud huis?
Er bestaat een bestemmingsplan uit 1948, dat stelt dat de toren met kerkgebouw in Serooskerke ontmanteld moet worden. Dan komt dat gebouw beter tot zijn recht. De 'Lindeboom' houdt door zijn aanwezigheid dat ontmantelingsproces op, zo wordt gesteld.
De gemeente boog zich, afgezien van dat bestemmingsplan, toch over de vraag wat te doen met het gebouw. Wethouder Huybrecht van Gemeentebelangen huldigde het standpunt dat het gebouw na aankoop weer van de hand gedaan moest worden aan een particulier, met de eis tot renovatie. Intussen hadden rapporten van Veere's Gemeentewerken uitgewezen dat renoveren niet tot de mogelijkheden gerekend kon worden.
In de raad hebben drie Serooskerkers zitting. Eén van hen was het met Huybrecht eens, de twee anderen schaarden zich achter de rest: tegen de vlakte met dat gebouw. De uitslag was 9 voor en 2 tegen; het besluit ligt nu bij Gedeputeerde Staten, die wellicht binnen twee maanden hun goedkeuring daaraan zullen hechten.
Dies Moelker is oud-inwoner van Serooskerke. Nu treedt hij op als woordvoerder van de aktiegroep tot behoud van het pand 'De Lindeboom': "Dat huis heeft een karakteristieke rol gespeeld in het verleden van Serooskerke. Ook eigenlijk een intieme rol. Wij hebben deze aktie hals over kop op touw gezet, omdat we ten eerste vinden dat er sinds 1948 wel het een en ander veranderd is; ten tweede vragen we ons af waar het einde is. Aan de Vrouwenpolderseweg staan hele leuke huisjes. Die moeten óók tegen de vlakte. Eigenlijk willen we met ons protest dat bestemmingsplan wijzigen. Bovendien, die typische sloopmentaliteit is er tegenwoordig nauwelijks meer. Tegenwoordig gaat het erom dat je juist oude gebouwen bewaart en opknapt. Ze komen altijd met voorbeelden van Koudekerke en Biggekerke, dat ze daar de kerktorens óók ontmanteld hebben.
Maar ze vergeten dat dat ringdorpen zijn. Dat is Serooskerke niet. Daar ligt de intieme dorpskern niet rond, maar vóór de toren. Het gebouw is beeldbepalend. We zijn dan ook bezig met verzoeken om het op de lijst van monumenten te krijgen. Zo'n gebouw heeft een casco-renovatie nodig: je laat de balklagen en dakconstructie in tact en je renoveert het interieur". Heeft hij binnen gekeken? "Nee, maar ik ben bouwkundig tekenaar. En dan zie je dat vanzelf".

Burgemeester A. Hack van Veere betreurt het dat de aktiegroep alleen middels brieven van zich deed spreken. "We leven toch in een tijd van openheid, zou ik zo zeggen. Waarom zijn ze niet hier geweest? Ze hadden het over een particulier, die het wel wou kopen. Maar waar bleef die man? Nu is het besluit er door. Pas deze week ontvingen we een brief dat hij wel belangstelling had. Dat is wel redelijk laat. Trouwens, ze gaan door middel van een handtekeningaktie de mening van de gemeente peilen. Als die uitslag in hun voordeel is, komt de zaak gewoon weer in de raad".
En het besluit bij G.S. dan? "Als G.S. hun goedkeuring er aan hechten mógen we het werk uitvoeren. We hoeven het niet!" Dies Moelker: "We hebben met die Serooskerkse gemeenteraadsleden gesproken van tevoren. Ik geef toe, dat, door de haastige aktie, de kontakten met de gemeente Veere achterwege gebleven zijn. Maar ik vind desondanks dat de gemeente vanwege onze aktie en vanwege de tendens tot handhaving van oude gebouwen weleens de zeilen bij had mogen zetten". Burgemeester Hack: "We zijn een democratisch orgaan. Met gesprekken bereik je meer dan met los van elkaar te werken. Onze deur staat voor ze open. Ze zijn niet geweest, en dat vind ik een missende schakel. Als we er nog wat aan willen proberen te doen, moeten ze vlug zijn". Dies: "We gaan het kontakt verstevigen. Dan hoef ik misschien ook niet meer te denken: Veere monumentenstad, Serooskerke afbraakgat!"

Lindeboom geeft schatten prijs

Uit de Faam d.d. 13 juni 1979:
Toen NCRV's Jan van Hillo nog maar pas in zijn programma "De tijd stond even stil" de goudvondst van tien jaar geleden memoreerde, haalde hij daarmee niet slechts bakzeil waar het de bewoners betrof, maar haalde hij ook oude wonden open. Even kreeg de hele affaire weer zijn kleur. Mensen lieten zich voor de camera overhalen tot het uitspreken van hun jaloezie jegens degenen die profijt hadden gehad bij de vondst, of hulden zich in een mysterieus stilzwijgen. Van Hillo bleef echter doorzeuren: hoe zat dat precies? IS het waar wat de mensen zeggen, dat...? Maakt geld gelukkig? Dat hem ergens de deur voor zijn neus werd dichtgesmeten, respecteerde hij nauwelijks, maar zond het óók uit. Boze brieven aan de NCRV mochten niet baten. Maar de tijd heelt alle wonden en men was de Van Hillo zaak weer gauw vergeten. In Seroos ging het leven weer zijn gang en de kinderen zagen uit naar het moment dat zwembad De Goudvijver open zou gaan.

Maar vorige week stootte de grijper van een aannemingsbedrijf op de plaats waar het bondshotel De Lindeboom had gestaan, een aarden kruik open. En tussen de scherven glommen meer dan achthonderd zilveren munten de verbaasde werklieden toe. Naast de kruik vond men wat beenderen. Het is goed mogelijk dat de eigenaar van de munten met hen is begraven. Al gauw ging men kijken hoe oud ze waren en wat hun herkomst was. Men kwam uit in de 17e eeuw, men dacht dat ze uit Spanje afkomstig waren. Men dacht ook dat ze misschien wel tegen de 400.000 gulden waard zouden zijn. Indien anders, zijn ze eigendom van de gemeente Veere.
De buurman is gaarne bereid te vertellen hoe dat allemaal in zijn werk is gegaan: "Ik stond in de buurt van die grijpbak. Ik moest nog opzij springen. Ja, en toen stootte hij op die kruik. We dachten dat het glas was. De machinist had niks in de gaten. Maar toen gingen we het eens beter bekijken. Er lag al weer wat grond over, maar toen dat weg was zagen we ze liggen. Het waren er zoveel, dat je er twee handen mee kon vullen. Die zilveren munt heb ik nog vast gehad. De rest zag er wat groen uit. Ze hebben later puin erop gegooid. Dat was om de mensen op een afstand te houden. We wisten eigenlijk wel dat er onder dat hotel nog een kelder zat. Als ze nog eens verder graven, komen ze misschien nog wel meer tegen. Wat ze wel veel gevonden hebben zijn roestige spijkers en draaibouten voor deuren. Tja, als ze dat hotel nooit hadden afgebroken, hadden ze die schat ook nooit gevonden. Ik weet trouwens zeker dat er nog meer in de grond zit, hier in Serooskerke".

Adres en contactgevens

Dorpsplein Serooskerke.

Externe links

Bronnen